Week 3 Van Warmenhuizen naar Santiago del Compostela

Dag 15

Wij beginnen dit verslag weer bij de avond vóór vandaag. Omdat de regen gisteravond met bakken naar beneden kwam , konden wij niet onder de party-tent blijven zitten. Het was er droog onder maar de regen stroomde naar binnen. Omdat wij geen natte voeten wilden hebben , zijn wij verhuisd naar het naastgelegen toiletgebouw. In één van de hoeken hebben een zitje gemaakt om de avond door te brengen. In het toiletgebouw ontmoetten wij twee heren uit Wageningen, die een fietstocht maakten van circa 7.000 kilometer. Zij , Jan van Brakel en zijn vriend Dik van de Graaf, waren op 26 april vertrokken en waren ook op weg naar Santiago. Vervolgens wilden zij weer via Rome en Toscane naar Wageningen terug fietsen. De oversteek van Spanje naar Italië zouden zij per boot maken Zij hadden al veel meegemaakt onderweg en vertelden ons dat hun belevenissen te volgen waren op www.fietsen2008.web-log.nl  Dik de Graaf meldde ons wel dat hij volgens zijn schatting toch wel zo’n 10 kilo kwijt was, hoewel zij voldoende aten en elke dag toch wel een flesje wijn de man dronken. Aan die hoeveelheid drank komen wij niet toe.
Wij vertrokken om 8.45 uur. De atmosfeer was nevelig vanwege de vele regen van de afgelopen nacht. Direct al bij het verlaten van de stad passeerden wij al vele pelgrims die wandelend hun weg vervolgden. Wij schatten dat wij vandaag minstens 50 wandelende pelgrims zijn gepasseerd.
In de loop van de morgen brak de zon meer en meer door en werd de temperatuur al hoger. Wij schatten deze zo rond de 25 graden met een heerlijk windje. Vandaag rijden door de Gers, een mooi afwisselend landschap met glooiende heuvels. Volgens zeggen lijkt het landschap veel op Toscane in Italië. Wij hebben een aantal kerken bezocht, die van binnen weer heel anders waren dan de voorgaande.
Toen wij in Montesquiou aankwamen zagen wij voor ons donkere wolken. Wij hebben toen besloten in een aan de route gelegen restaurant een verfrissing te nemen en de bui af te wachten. Na het oprijden van het terrein ontwaarden wij een heus kasteel, waarin een hotel, restaurant en een naastgelegen camping was gevestigd. Bij ons kwam de gedachte op dat hier iemand van adel zou moeten wonen. Nadat wij onze bestelling hadden gegeven aan een aardige dame, bleek zij een Nederlandse van geboorte te zijn. Zij was inderdaad de barones en was getrouwd met een fransman. Drie jaar geleden hebben zij definitief besloten om van Almere naar deze plaats te gaan .Naast het geven van onderdak in hotel, specialiseerde men zich ook in het geven van seminars en bedrijfsfeesten. Men kon door de aangrenzende chalets meer dan 100 man huisvesten. Geïnteresseerden kunnen op internet meer info krijgen bij www.lehaget.com
Net nadat wij onze tweede cola hadden ontvangen begon het te regenen. Wij schuilen onder de party-tent. Ineens begon het te onweren en kwam er een gigantische hoeveelheid hagelstenen naar beneden, die dwars door de party-tent heen vlogen. Wij stonden na verloop van tijd te bibberen op onze benen, zo koud was het. Hoewel de afstand naar het restaurant slechts 5 meter was, durfden wij de oversteek niet aan, gezien het natuurgeweld. Toen de bui over was, konden wij eigenlijk nog niet weg omdat de weg onberijdbaar was. Het was een fantastisch gezicht toen wij de heuvel opliepen, terwijl zich een nevel vormde boven de smeltende hagel. Pas boven op de heuvel konden wij aan de rand van de weg voorzichtig fietsen, af en toe wegslippend. Een kilometer verder werd de hoeveelheid minder en even later zagen geen spoor meer van de hagel. De lucht was helder en de zon scheen weer uitbundig en prikte zelfs om half zes nog scherp.
Wij kwamen zo rond zes uur op de camping aan in Marciac en hebben ongeveer 145 kilometer gereden. Men heeft ons een veldje toegewezen waar nauwelijks gras op staat , terwijl er diverse goed verzorgde veldjes beschikbaar waren. Willem en Jan hebben schijnbaar niet zo’n goede indruk gegeven toen zij zich meldden  Morgen gaan wij naar Lourdes, waar wij vroeg in middag willen aankomen.

Dag 16

Vanmorgen werden wij gewekt door gestaag vallende regendruppels. Wij hebben staande ontbeten en zijn rond negen uur vertrokken . Mijn rainlegs voldeden aan mijn verwachting, want mijn benen en voeten waren niet nat. Het regende door op onze weg naar Lourdes. Rond twaalf uur hield de regen op en konden wij onze blik ook weer op de omgeving richten. Wij hebben de kortste route genomen over de grote weg, waar gelukkig niet veel verkeer op was.
Toen wij om half twee op één van de dertien campings aankwamen, sprak een Belgisch echtpaar ons aan en meldde ons dat er ook in de schuur geslapen zou kunnen worden. Hij ging gelijk naar de eigenaar van de camping, die natuurlijk zat te eten. Deze kwam gelijk en maakte de deur open en meldde ons dat wij in deze ruimte zouden kunnen eten en de nacht doorbrengen. De vooruitzichten zouden niet gunstig zijn voor vandaag en vannacht. De vriendelijke Belg meldde ons ook dat dit gedeelte de pisbak van Frankrijk was.
Wij gaan ons eerst verfrissen. Voor de douches hebben wij muntjes nodig en deze kunnen pas om drie uur gekocht worden, omdat het bureau niet eerder open is. Vanmiddag gaan wij de stad in en zullen wij proberen contact te leggen met de familie Stoop uit het Waarland, die deze week ook in Lourdes aanwezig is.
Wij hebben vandaag 85 kilometer gereden

Dag 17

Nadat wij ons gistermiddag in ons tijdelijk onderkomen hadden geïnstalleerd begon het weer te regenen. Desondanks gingen wij te voet naar de Grot van Bernadette. Er stond een lange rij mensen die door de grot gingen en deze dan aanraakten.Op het plein krioelde het van de mensen. Zo te zien en te horen  komen zij uit vele verschillende landen. Weldra komen wij in gesprek met een Nederlandse begeleidster uit Alkmaar. Zij vertelde ons dat er deze week een Nederlandse week was en dat zij met circa 1300 mannen en vrouwen  met bussen, vliegtuig en trein naar Lourdes waren getogen. Om 5 uur was er een processie in de kerk onder de grond. In deze ruimte kunnen maximaal 25.000 mensen, maar zo veel waren er niet. Om zo veel mensen bijeen te zien en te horen bidden en zingen was zeer indrukwekkend. Na afloop bleven wij bij de uitgang staan om op eventuele bekenden te wachten Wij kwamen enige bekenden uit Langedijk tegen en op een gegeven moment zagen wij Tineke Jonker, die in een rolstoel zat en werd voortgeduwd. Wij raakten met haar in gesprek en zij vertelde ons in welk hotel de dames Stoop verbleven.
Na een uitgebreide maaltijd in één van de vele snacktenten gingen wij rond acht uur naar het hotel (Saint Louis de Paris). Van.de nederlands sprekende receptioniste mochten wij naar het restaurantgedeelte waar de dames Stoop verbleven. Tot  onze grote verbazing troffen wij niet alleen de gezusters Stoop aan, maar ook nog een groot aantal “moiden “uit. Warmenhuizen. Zij kwamen allemaal spontaan op ons op af en vlogen ons om de nek. Je kon merken dat zij al een tijdje van huis waren. Voor ons was dat natuurlijk ook fantastisch om weer eens een heleboel bekenden te zien.. Zij moesten hun toetjes nog opeten, hetgeen heel snel gebeurde, want in no time was de foyer beneden gevuld met onze bekenden. De pastor die de groep begeleidde heette ons van harte welkom, wenste ons een goede reis naar Santiago en gezamenlijk baden wij een wees gegroet Maria.
Iedereen moest zijn verhaal vertellen. Zo waren wij natuurlijk ook benieuwd hoe het was gegaan met de dijkentocht. Bolle was ook meegegaan, maar was bij Hoorn afgestoken om reeds voorbereidingen te treffen als de mannen weer in Warmenhuizen aankwamen. Zo te horen was het na afloop zeer gezellig geweest, want Nico S en Mat vdB  hadden,  naar het schijnt, grote schik gehad na afloop. Hieruit hebben wij de conclusie getrokken dat Bolle het weer perfect voor mekaar had.
Wij hebben met de moiden een zeer gezellige avond gehad. Vele liederen werden er gezongen, waaronder het Warmenhuizer volkslied. Een Ier met gitaar speelde ook nog een aantal liederen, waarvan het refrein door nagenoeg de hele groep werd meegezongen. Het was een fantastische avond met veel gezang en op het eind van de avond  kregen wij van de vrouw van Hans Kok nog een engelbewaarder opgespeld voor een behouden reis
De moiden moesten de volgende morgen weer om zes uur opstaan voor een trip de bergen in, maar nagenoeg niemand maakte aanstalten om naar bed te gaan voordat wij weg waren. Om half twaalf togen wij huiswaarts, waarbij nagenoeg iedereen ons uitzwaaide onder het gezang van het “Ave Maria”. In de bij het hotel gevestigde bars zaten nog vele gelovigen hun belevenissen van de afgelopen dag te bespreken onder het genot van een drankje.
Toen wij weer langs de grot kwamen, werd daar nog steeds gebeden en stonden er nog vele mensen. Na twaalf uur kwamen wij weer op de camping aan en vielen voldaan in slaap. De regen hoorden wij nauwelijks en het gesnurk van de buurman werd niet als hinderlijk ervaren.
Vanmorgen heerlijk ontbeten in ons tijdelijk onderkomen, terwijl de regen gestaag naar beneden viel. Wij prijsden ons gelukkig met deze ruimte. Om negen uur gingen wij goed ingepakt weer op weg om eerst onze bidons met Lourdeswater te vullen. Het viel ons op dat er vreselijk veel mensen, voornamelijk van het vrouwelijke geslacht, in de rij stonden voor het zwembad. Bij de grot werd een in het nederlands gehouden dienst door vele aanwezigen bijgewoond. Het was alweer mega druk.
In de regen reden wij Lourdes uit en gaandeweg werd het weer al beter. De rainlegs werden opgerold en de regenjasjes gingen uit. Aanvankelijk wilden wij de oversteek naar Spanje bij Oloron Ste Marie via de Somport maken, maar omdat wij rond 1 uur in Oloron waren en dan nog de klim en afdaling  van 90 kilometer moesten maken zou dat een te grote opgave voor vandaag zijn. Wij hebben daarom  besloten de alternatieve route via St Jean Pied de Port te nemen.
Wij staan nu op een camping in Mauléon-Licherre. In Frans Baskenland, midden in de Pyreneeën, aan een snel stromende rivier .Wij hebben vandaag ruim 100 kilometer gereden en gaan morgen de grens over naar Spanje voor het laatste traject. Om de sfeer te proeven werd ons vandaag een heerlijke paëlla  voorgeschoteld met een erwtensoep als voorafje.

Dag 18
Na een heerlijke nacht aan een snelstromende rivier vertrokken wij vandaag om negen uur richting Spanje. Eerst kregen wij een klim van 5 kilometer, waarvan 3 km van 8 %, om even op te warmen. Vervolgens in dalende lijn naar St. Jean-Pied-de-Port. Hier zijn wij naar de speciale ontvangstruimte gegaan, waar alle Santiago-gangers hun stempel kunnen krijgen. Men vertelde ons dat er gemiddeld per dag circa 350 bedevaartgangers langs komen. Velen beginnen de tocht in St. Jean-Pied-de-Port. Er arriveren 5 treinen per dag. De eerste komt om negen uur aan, de laatste om 10 uur ’s avonds. In het straatje waar de ontvangstruimte was barstte het van de slaapplaatsen voor de Santiago-gangers.
Voordat wij aan de klim begonnen, werden wij eerst nog even verzorgd door onze Willem en Jan. De weg naar de pas is 25 kilometer lang met een stijgingspercentages van 7 tot 9 procent. Het was een mooie route met prachtige vergezichten met opvallend veel groen langs de kanten van de weg. Onderweg veel fietsende mede Santiago-gangers tegengekomen. Zij komen uit alle landen. Boven op de klim kon men zijn kruis deponeren. Er was een apart heuveltje voor gemaakt.
Toen wij naar het eerste dorp waren afgedaald, viel ons op hoe verzorgd de huizen eruit zagen. Wat een verschil met Frankrijk. In Frankrijk ziet het merendeel van de huizen er onverzorgd uit. De wegen zien er goed onderhouden uit en er was zelfs een onderhoudsploeg bezig om een spoor van olie op te ruimen. Het gedeelte waar wij vandaag door heen gereden zijn heeft op ons een welvarende indruk achter gelaten.
Wij staan nu op een camping in de buurt van Pamplona. Wij hebben vandaag 120 kilometer gereden. Het weer vandaag was uitstekend om de klimmen te bedwingen. Een zonnetje met af en toe een wolk en een aangename temperatuur. De zon  is nu, om half acht ‘s- avonds, achter de wolken en dan koelt het snel af. Wij zitten tenslotte op 500 meter hoogte. Wij passen onze eetgewoontes al aan, want wij moeten nu nog eten.

PS  Ik ben nog vergeten te vermelden dat Willem Half vandaag wat minder mazzel had, want hij had in de aanloop en tijdens de klim in totaal twee lekke banden.

Dag 19

Het begon vannacht om half vier te regenen en toen wij om zeven uur gewekt werden, tikte de regen nog uitbundig op onze tentjes. Toch maar opstaan, wassen en de boel nat opruimen. Wij hebben onze broodjes staand opgegeten met een kopje thee. Goed ingepakt gingen wij om kwart over acht richting Pamplona. Het is altijd een heksentoer om de bezienswaardigheden van zo’n stad op te zoeken en vervolgens de juiste weg de stad uit weer te vinden. Het is een ruime stad, brede wegen, waar het goed fietsen is en met mooie gebouwen. Er zijn overigens weinig Spanjaarden die een woordje over de grens praten. Uiteindelijk geraakten wij toch in de goede richting. Een Spanjaard zag ons weifelen en begon in het Frans ons de juiste richting te wijzen. Het hield op met regenen, nog af en toe een spatje, met een temperatuur van 10 graden om 10 uur en oplopend tot maximaal 13 graad in de loop van de dag.
Het eerste gedeelte van de tocht liep door wijnvelden en fruitbomen die later overging in een mooie route door een bosrijke omgeving met nagenoeg geen verkeer. Aangekomen bij Puente La Reina hebben wij de stad met zijn historische hoofdstraat en de historische boogbrug (900 jaar oud) verkend. De kerk is heel apart. Omdat er nagenoeg geen ramen in zitten doet deze zeer somber aan. De aankleding binnen is echter overdadig versierd met bladgoud. Op de rand van de kerktoren zagen wij twee bewoonde nesten van ooievaars. Toch wel opmerkelijk.
Onderweg komen wij weer vele pelgrims te voet tegen. Een Duitser vertelde ons dat hij om kwart over zeven vanmorgen was vertrokken en circa 30 kilometer had gelopen en nu op zoek ging naar zijn slaapplaats voor de nacht. Dat was zo rond half twee. Hij had de slaapplaats ‘s morgens telefonisch vastgelegd, want anders, zo vertelde hij, was er geen plaats meer.
Bij de Monasterio de Irache hebben wij gratis wijn geproefd. Langs het wandelpad is er een aparte ruimte gemaakt, waar voorbijgangers de wijn kunnen proeven door het houden van een glaasje onder de langzaam lopende tap. Een tempranilo-wijn werd er geschonken.
De route van vandaag loopt door een zeer wisselend landschap met prachtige vergezichten door de Navarrastreek( veel wijnvelden). Opvallend is wel dat er aan de horizon op de hogere heuvels zeer veel windmolens staan. Volgens mij wordt er hier niet over horizonvervuiling gesproken.
Er is in de dorpen en steden een hoge mate van bouwactiviteiten. Er worden hele wijken de grond uitgestampt .
Jan Karsten is vandaag een beetje veel zenuwachtig. Zijn dochter Monique gaat morgen bevallen (keizersnede). Morgen zullen wij het nieuws wel vernemen. Wij hopen op goede berichten.
Wij zijn nu op een camping in Logrones. Wij hebben vandaag 125 kilometer gereden. Het is nu droog, maar wel aan de frisse kant.

Dag 20

Gisteravond hadden wij op weer online gekeken en toen werd er voor vandaag veel zon aangegeven. Jawel, toen wij opstonden keken wij tegen een strak blauwe lucht aan, met een redelijk lage temperatuur.
Wij vertrokken om half negen, nadat wij het restant van de macaroni van gisteren hadden opgegeten. Het zou vandaag een lange, zware dag worden, want de eerste camping is na 60 kilometer en de volgende is pas in Burgos, op circa 150 kilometer.
In Logrono hebben wij eerst de kathedraal bezocht. Deze was ook weer zo rijk met bladgoud bedekte beelden en kruizen. Ook hier weer op de toren nestelende ooievaars. De route uit de stad was goed te volgen, omdat overal borden staan geplaatst die de richting aangeven. Wij passeerden de vele wandelaars die net uit de stad waren vertrokken Het eerste deel voerde over een heuvelachtig parcours langs de wijngaarden van de Rioja met redelijk veel klimmetjes van 7 %. Aan weerszijden van de route lagen de heuvels en in de verte konden wij de sneeuw erop zien liggen. De hoogteverschillen in dit gedeelte waren niet groot. Wij moesten regelmatig de verschillen tussen de heuvels, die op een hoogte lagen van 500 meter tot 700 meter, overbruggen. Er waaide een stevige wind, die meestentijds niet in ons voordeel blies. Deze wijnstreek laat een welvarende indruk achter. Het gaat goed met de Rioja
Via lange rechte wegen komen wij in Santo Domingo de la Calzada. Hier worden wij bij de ingang van het plaatsje opgewacht door de politie met de karabijn in de aanslag. Toch een vreemde gewaarwording. Bij de ook weer prachtige kathedraal aangekomen, zien wij naast de graftombe van Santo Domingo boven in de kerk een levende haan en kip. Er mogen geen foto’s gemaakt worden, maar niemand stoort zich daar aan. Opvallend is ook hier net als in Logrono de netheid van de straatjes. Het lijkt erop alsof de tegeltjes er gemetseld in liggen. Zo netjes en mooi.
Bij het vragen naar de weg worden wij heel vriendelijk te woord gestaan. Wij verstaan er niet veel van, maar met de gemaakte gebaren en ook meelopen naar de hoek van de straat om ons verder op te helpen, komen wij elke keer weer op de juiste route.
De dochter van Jan zou vandaag bevallen en dat was duidelijk aan hem te merken. Om kwart over drie heeft hij gebeld en toen hoorde hij dat hij weer opa was geworden. Het is een jongen geworden en hij heet Joep, lengte 50 cm, gewicht 7 pond. Moeder en kind maken het goed en de vader is ook een gelukkig mens. Direct na het horen van dit goede nieuws kon je zien dat er last van zijn schouders was gevallen, want hij vloog de klimmetjes op. Er was geen houden meer aan  Gelukkig als hij was met het ontvangen bericht. Wij reden toen ook verkeerd.
Jan Boots kreeg ook een goed bericht. De operatie van Michel is ook geslaagd. Vanavond zullen wij dit allemaal gaan vieren.
Onderweg werden wij verrast doordat een aantal fans van ons onze namen op het wegdek hadden gezet, Wij zaten in een afdaling toen de verrassing onder ons doorgleed. Wij stoppen en een foto maken. Een leuke geste van onze fans.
Wij kwamen vanavond om kwart over zes aan op de camping in Burgos, na 165 kilometer. Hier staan veel Nederlanders, meestal met campers. Wij werden door onze Jan en Willem getrakteerd op een lekkere mok bouillon, gevolgd door koffie met gebak.
Wij moeten na vandaag nog 560 kilometer afleggen, zonder de omrij kilometers mee te tellen.

Dag 21

Gisteravond hebben wij een aantal heerlijke flessen Rioja burgermeester gemaakt. Wij verlieten als laatste klanten de bar op de camping. Het valt ons zo op dat de mensen in de bars   alles op de grond laten vallen. Het barst er van de sigarettenpeuken, papiertjes en andere zaken, die wij gewend zijn ergens te deponeren. Er spreekt nagenoeg niemand een andere taal dan het Spaans, waardoor het moeilijk is om de vraag waarom zij dat doen te kunnen stellen. Wellicht komt het antwoord nog een keer.
Om half negen vertrokken wij vanaf de camping via een fietspad tot aan het centrum van de stad. Wij bezochten de mooie kathedraal, die enerzijds wordt gebruikt als bidruimte, daarvoor is dan ook een aparte afgeschermde ruimte gemaakt, en anderzijds is de kerk een soort museum, waarvoor men een kaartje bij de VVV moet kopen. Het interieur van de kerk was ook weer rijkelijk met bladgoud bedekt.
De route uit de stad verliep zonder verdere problemen. Onderweg kwamen wij nog een stel jongemannen uit Limburg tegen die met  bepakking nagenoeg net zo snel reden als wij.
Onderweg komen wij nu regelmatig grote borden tegen die ons erop wijzen hoeveel kilometer het nog is naar Santiago. Het aantal gespotte wandelaars vandaag overstijgt de honderd. De meesten lopen er nog fris bij, maar er zijn er ook bij die heel moeilijk lopen over de oneffen paden.
In Castrojeriz de eveneens als museum ingerichte kerk bezocht met zijn mooie beelden en schilderijen. In Boadilla del Camino hebben wij gepauzeerd en een kijkje genomen in een auberge. Er waren al vele wandelaars die daar de nacht zouden doorbrengen. Zij hadden klaarblijkelijk net de was gedaan, want deze hing te drogen aan de daarvoor bestemde lijnen. Het zag er goed verzorgd uit en de prijs voor een overnachting bedroeg € 5. Dat is eigenlijk geen geld, als wij de tarieven van de campings vergelijken. Voor ons zessen zijn de tarieven meestal meer dan € 30 per nacht.
In Carrión de los Condes  moest onze auto van Occasion de Banne als taxi, cq ziekenvervoer fungeren. Één van de talrijke Duitse pelgrims kon niet meer lopen en was circa een halve kilometer van zijn slaapplaats verwijderd. Wij kregen het verzoek of wij (Willem en Jan) hem niet naar zijn hostel wilden brengen. Ondersteund door onze sterke mannen werd hij en zijn rugzak naar de gewenste plaats vervoerd. Wij hebben de gedachte dat deze man morgen in ieder geval niet zijn weg zal kunnen vervolgen. Hij kon niet op zijn ene been staan en bewoog zich alleen hinkelend voort.
Zittend in het zonnetje besloten wij om half drie dat wij nog wel een veertig kilometer verder zouden kunnen rijden, want dan zouden de overige dagen slechts rond de 100 uitkomen. Wij hebben voor de verandering een acht kilometer lang grindpad genomen, dat eigenlijk niet voor onze bandjes geschikt is. Veel kiezels en ander ongerief. Gelukkig hebben wij geen lekke band opgelopen. Verder ging het door een saai landschap met lange rechte wegen, zonder mooie vergezichten. De dorpen zien er in deze streek ook meer verlaten uit en de staat van de panden getuigt ook van een zekere armoede. Uitgestrekte graanvelden aan weerszijden van de wegen.
Op de weg naar onze camping in Sahagún, na 142 kilometer, kregen wij op 5 kilometer van deze plaats nog een fikse hagelbui om onze oren. Wij hebben daarom in die plaats een heerlijk kopje koffie genomen. Het valt ons op dat de prijzen redelijk gematigd zijn. Voor een kop koffie, zoals wij die ook kennen, betaalden wij vandaag  € 1,10. De normale benzine (Euro 95) langs de snelweg kost  € 1,26, een redelijk verschil met de prijzen bij ons.
Na een heerlijke douche en een goede maaltijd voelen wij ons weer als herboren en maken wij ons weer gereed voor de volgende etappe. Jan Boots meldde ons nog even terloops dat de broodconsumptie ten opzichte van de eerste week verdrievoudigd is. Het Spaanse stokbrood voedt natuurlijk veel minder dan het degelijke Hollandse bruinbrood.