Op woensdag 23 juni vertrokken wij (Taxen de Nijs, Niek van Langen, Jan Karsten, Louis Suiker, Willem de Maaré, Gerard Kamper, Cor Beemsterboer en verzorger Martien Pronk) om 12 uur op de fiets naar Hoek van Holland voor de overtocht naar Harwich.

Een aantal van ons had ter voorbereiding op deze tocht al heel wat kilometers in de benen. Willem de Maree en Jan Karsten hadden een fietstocht naar Berlijn gemaakt, Niek van Langen was op hoogtestage geweest in de Dolomieten en Cor Beemsterboer kwam net terug van een week fietsen rond de Mont Ventoux. De andere mannen, de ex-coureurs onder ons, hadden geen specifieke voorbereiding nodig.
Na een rustpauze bij de Zilk kwamen wij redelijk op tijd in Hoek van Holland aan . Eerst lekker gegeten en toen met alle fietsen en mannen in de Camper van Taxen de boot op.

Donderdag, 24 juni
Na het ontbijt stonden wij de volgende morgen om 7.30 uur op de kade in Harwich voor een tocht van circa 140 km. We gingen heel rustig van start, want moesten allemaal wennen aan het links rijden. Gerard ging het eerste deel van de tocht met Martin mee in de camper. Voor Martin was het in het begin ook nog een beetje onwennig.  De tocht voerde ten noorden van Londen naar Ashwell, via landelijke wegen met de bekende hagen. Het zoeken van een camping is telkens weer een heel gedoe, want er staan nergens bordjes die ernaar verwijzen. Uiteindelijk kwamen wij bij een boer die in een gedeelte van zijn schuur een douche en toilet had gemaakt. ’s Avonds in de lokale pub, waar wij fish en chips gegeten hebben met typisch Engels bier zonder schuim, keken wij naar WK-wedstrijd Nederland-Kameroen.

Vrijdag, 25 juni
vertrokken wij rond 8.30. Eerst in het dorp inkopen doen en toen weer op weg over golvende wegen richting Berkswell een tocht van circa 150 km. Het weer was goed. Heerlijk fietsweer. In Kennilworth even gepauzeerd bij een ruïne van een kasteel uit de twaalfde eeuw. Buiten Berkswell vonden wij uiteindelijk een campingsite, waar een aantal caravans stonden. In het midden van het terrein was een waterkraan, geen douches en ook geen toilet. Iedereen stond zich dus in zijn adamskostuum bij deze kraan te wassen. Bij de boerderij was niemand te bekennen. Wij hadden een plek voor onze tenten en wij hadden geen zin om nog verder te rijden. ’s Avonds bij een lokaal Indiaas restaurant  kant-en-klaar maaltijden gehaald. Heerlijk!

Zaterdag, 26 juni
Na het ontbijt eerst de eigenaar van de “campingsite” opzoeken. Wij wilden toch wel wat betalen voor het weinige dat wij hadden gehad. Hij vroeg 10 pond.
Rond half negen vertrokken wij weer met mooi weer naar het traditionele middelpunt van Engeland: Meriden. Midden in een dorpje van circa 3.000 inwoners staat de punt. In Lichfield hebben we een hele mooie gotische kerk bezocht. Na diverse verwoestingen is deze kathedraal in 1195 gebouwd. Langs de vele meren kwamen wij in het Peak district National Park, waar wij in Bamford een camping probeerden te zoeken. Bijna alle campings waren vol (weekend). Uiteindelijk konden wij een plekje krijgen op de hoek van een groot veld.

Zondag, 27 juni
De vele kampeerders waren al vroeg uit de veren voor hun wandeltochten in de mooie omgeving. Wij trokken weer noordwaarts, waarbij opvalt dat de heuvels al steiler en langer worden. In het begin van de tocht reden wij nog veel langs meren. Het mooie weer nodigde de Engelsen met oude vooroorlogse auto’s uit om een toertje te maken. Een mooi gezicht, die oude auto’s, waarbij de inzittenden zich meestal hadden aangepast aan het voertuig. Na 100 kilometer kwamen wij in Yorkshire Dales National Park aan. Het domein van de schapen. Het verkeer werd al minder omdat Engeland tegen Duitsland moest spelen en ook omdat wij nu door een gebied reden met weinig bomen. Een kaal, ruig landschap, met af en toe een verdwaalde boerderij. De wegen hadden een golvend karakter, waarbij voor de meeste van ons de kleinste versnelling van de triple gebruikt moest worden. De ene Keuterberg na de andere werd ons voorgeschoteld. Gelukkig was de zon ons gunstig gezind en bleef schijnen. Bij regen en harde wind zou het laatste deel door dit landschap een hel geworden zijn. De camping lag op 155 kilometer en had goede voorzieningen.

Maandag, 28 juni
Vandaag zag je al veel minder vlaggetjes met de nationale kleuren op de auto’s en de huizen na de verloren wedstrijd van Duitsland. Wij gaan nog verder noordwaarts richting het Lake district. In Milnthorpe , een dorp gelegen aan een groot meer, was het aangenaam druk door allerlei dagjesmensen die wilden genieten van het mooie weer aan het meer. Vanaf hier voerde de weg over heuvelachtig terrein waar iedereen op zijn eigen tempo omhoog ging. In een van de spaarzame dorpjes die wij onderweg passeerden zijn wij om drie uur gestopt en hebben naar de WK-wedstrijd tegen Slowakije in de plaatselijke horecagelegenheid gekeken. Een aantal (3) ging alvast kwartier maken op de camping die op 30 km afstand in Trout Beck lag. Tijdens de wedstrijd begon het te regenen en alle regenspullen lagen in de auto. Wij kwamen verheugd door de gewonnen wedstrijd, maar zeiknat, op de camping aan. Het barstte er van de vliegjes, die je nagenoeg niet kon zien of horen, maar zij staken wel. Als je door het natte gras liep kwamen ze in grote getallen op je af. Na het eten was het even droog en kon de tent opgezet worden. Het gevolg was wel dat bij het instappen in de tent een groot aantal van deze steekvliegen ook meegelift waren. ’s Nachts bijna niet geslapen omdat alles jeukte. Ik sliep gedurende een gedeelte van de nacht met een handdoek over mijn hoofd, waarbij alleen mijn ogen, neus en mond onbedekt waren. Tot overmaat begon de tent ook nog te lekken doordat ik met mijn hoofd en voeten tegen de buitentent aandrukte. Kortom nagenoeg niet geslapen

Dinsdag, 29 juni
Het is deze morgen nog een beetje vochtig, maar het regende niet meer . Na een paar kilometer kregen wij onze eerste lekke band. De route voerde weer over mooie wegen door heuvelachtig gebied die met de kilometer zwaarder werden. De ene steile heuvel na de andere volgde en deze waren soms zo steil dat wij één keer allemaal te voet moesten, behalve Gerard Kamper. Hij stond bovenop de klim de lopers te filmen. Dat was wel een beetje gênant voor al die kanjers Het gebied werd vandaag ook weer gedomineerd door kale ruige heuvels waar af en toe dode schapen langs de kant lagen. Eindelijk vonden wij een camping in Castleside na 130 kilometer. Bij het tellen van de koppen waren wij Louis kwijt. Hij was in de afdaling achter een aantal auto’s blijven rijden en had de afslag gemist. Dit was een van de zwaarste etappes.

Woensdag, 30 juni
De laatste etappe voerde ons naar New Castle. Het was weer een mooie dag met veel zon, waardoor de rit langs de rivier door New Castle een gezellige drukte te zien gaf. Wij konden in een rustig tempo naar de boot, die om 5 uur ’s middags vertrok. Douchen en eten op de boot. ’s Avonds werd de drankvoorraad door Martien uit de auto gehaald en in de lounge opgedronken. In de bar werd Martien overgehaald nog een goocheltruc voor de aanwezige gasten op te voeren. Hij oogstte veel lof met zijn act.

Donderdag, 1 juli
Aankomst in IJmuiden. Voor de kust lagen onvoorstelbaar veel schepen te wachten. Wij gaven onze laatste ponden aan een paar Engelse kinderen en konden zo onze laatste kilometers over de sluizen, met een tussenstop bij de Krokodil, maken naar huis.
Een mooie, maar ook inspannende tocht , die door Willem heel goed was voorbereid. Onze verzorger Martien heeft er telkens voor gezorgd dat wij onderweg op tijd en op de afgesproken plaatsen ons noodzakelijk eten en drinken, met de nodige humor, kregen. De koffie was in no time klaar en zo ontbraken de aardbeien bijna nooit op tafel. Na het fietsen eerst een bord soep van de Aldi voor het nodige eerste herstel.  Kortom een verzorger die iedereen er graag bij zou willen hebben.

Cor Beemsterboer