Inzending

Soezentocht 2015

Een reactie plaatsen

Soezentocht 2015, inmiddels een begrip in de regio hoewel ik het maar niet uit m’n kop krijg, dat het een wat slap aftreksel is uit de beruchte 1e jaren van onze “Roomsoesjes” ….. en dat is weer, zo mijmer ik dus nog maar even door, een club meiden met inmiddels vaste voet aan de grond, die is ontstaan uit …. jawel de “Slagroomploeg”. Met andere woorden: ….. eigenlijk is de “Soezentocht”, ook een beetje van de Slagroomploeg”.

Hoewel we om 09.00 uur met een armzalige 6 man van onze club bij de start verschenen werd de groep al snel uitgebreid met allemaal gastrenners die zich natuurlijk graag aansloten bij zo’n beroemde club! Deze gastrenners bestonden overigens uit enkele leden van de SIS ploeg waaronder Rene Kouwenberg, Bram Strooper, Ger Moras, Niels Dekker en John Nannes, de laatste overigens ook lid van de Slagroomploeg (dus met een verkeerd tenue!).

Zo werd het hele gezelschap onder begeleiding van Jan Petter en Jan Latenstein door de Noord Hollandse velden geloodst gevolgd door Jos Goudsblom, Rob Boerdijk, Lowiet Suiker, Mat v.d. Berg en bovenstaande mannen. Niets aan de hand zou je zeggen, ware het niet dat Lowiet Suiker en ondergetekende de enigste waren met het predicaat: “B-ploeg rijder”! Met 3,- 4,- 35 km/uur werd Bejo verlaten dus verstopten wij ons diep in het peloton alwaar we op wonderbaarlijke wijze prima gedijden, zo zie je maar weer hoe je onder druk kan presteren.

Met windstil weer was het goed toeven op de ranke zadels maar nabij Keileroord werden we via de Oosterterpweg richting Medemblik gestuurd, deze route kan je vergelijken met de kasseien van Parijs- Roubaix nou dan weet je het wel. Met de gedachte: “je kan beter door de stront racen dan kruipen”, rosten we met 35 an ’t uur over de kasseien met nog maar 1 vooruitzicht tussen de oren: “koffie”.

Tot overmaat van ramp was Medemblik vol, geen plekkie meer te begaan dus moesten we noodgedwongen door naar Wervershoof alwaar de waard niet eens blij leek te zijn met onze komst maar de koffie en appelgebak was lekker en….dat alles voor maar € 6,- de man….! Cor, kunnen we stellen dat hiermee een locatie toegevoegd kan worden op jouw lijst? Dan hoeven we dus niet meer 20x naar Twaalfmaat en/of Hotel van Ewijksluis met die enge serveerster.

Affijn weer fris en fruitig vervolgden we onze weg maar na zo’n 500 mtr. richting Enkhuizen werd door het uitzicht op allerlei lichtflitsen en zeer donkere luchten waarbij de fietsverlichting aan dreigde te moeten, besloten om schielijk om te keren en de route in te korten. Vanaf dat moment begon het zachtjes te druppelen en het lukte ons niet de buien voor te blijven. Nadat het uitschee zachtjes te regenen werden we allen nat en vies.

Niet leuk maar ja…, Met Jan Petter voorop werden de laatste kilometers huiswaarts getrapt. Hoewel Jan af en toe niet in de gaten had dat hij wel erg kopman was, konden we toch nog oogcontact houden.
Bij het naderen van de finishlijn werd het allengs droger en zonniger, werden we dan toch beloond? Jazeker! Opgedroogd en zonverbrand werden we bij de poort van Bejo onthaald met een soesje wat ons dus weer terug deed denken aan onze vriendinnen van bovengenoemde “Roomsoesjes”, wat kan zo’n hapje toch een vreugde geven.

Vraag… Hoe is het verlopen met de overige leden van de B-ploeg, was 09.00 uur te vroeg, of 10.00 uur te laat? Misschien toch een item om in de groep te gooien tijdens onze jaarlijkse meeting.

Groeten, Mat v.d.Berg.

Inzending

Rondje Markermeer

2 reacties

Over de dag kon geen misverstand bestaan. De juiste datum van het rondje Markermeer was tijdig doorgegeven aan de liefhebbers. Geen Hemelvaartsdag zoals op de jaarkalender stond, maar tweede pinksterdag. De vooruitzichten waren gunstig en om acht uur stond een aardig groepje van 8 man en 1 vrouw klaar. Het wachten was alleen nog op Thijs, onze gids, en Jos. Jos had tijdens het Huisweid festival verzekerd dat hij zou komen. Nadat Thijs was gearriveerd en we net de hoop op wilde geven (jongens, we wachten tot vijf over acht!) kwam Jos de hoek omzeilen. Zo konden we met een peloton van 11 wielrenners van start. De B ploeg was goed vertegenwoordigd door Thijs, Rodi, Jeroen en Rob. Verder reden Jan Latenstein, Co Giling, Rob Boerdijk, Richard van Donselaar, Gerard Kamper en Dirk Groen (gastrijder via Gerard) mee.
Tijdens de eerste kilometers werden herinneringen opgehaald aan de tocht van vorig jaar (waar Jos nog een nieuwe fiets aan had overgehouden) en gesteggeld over twee extra kilometers richting Enkhuizen. De rit voorliep voorspoedig dankzij het kopwerk van Jan en Richard en later de andere sterke mannen uit de groep. De wind stond voor de dijk gunstig en voor we het wisten reden we Lelystad binnen, op weg naar en langs Almere. Nadat we een slordige 120 km weggetrapt hadden met een gemiddelde van boven de 31 km/u. kwamen we aan in Muiden. Lunchtijd. Volgens Jan waren we zeker twee uur eerder dan vorig jaar. Dankzij een vlotte bediening bij Ome Ko deden we ons te goed aan uitsmijters, tosti’s, broodjes kroket (toch beter voor tussen de middag dan als vervanger van een appelpuntje!) en een lekker koppie soep. Een colaatje later konden we er tegen aan en stapten op de fiets. Nog ruim zestig kilometer dan waren we thuis. Vanuit Muiden was het even zoeken naar de juiste afslag richting IJburg. Die hadden we gemist dus stonden we ineens voor een hek en de weg. Nadat we door Thijs de juiste richting op werden geloodst reden we in een vlot tempo via Waterland naar Purmerend. In het peloton werd het stiller en stiller. Even voor Schermerhorn, langs de Noordervaart, staken we op aanraden van Jan over en reden aan de linkerkant van de vaart. Met de wind pal op kop zouden we volgens hem meer beschutting hebben van de bomen. Richard en Rob Boerdijk zetten zich op kop, schroefde het tempo op en in een streep reden we de laatste kilometers naar Alkmaar. Alleen het geluid van de bandjes op het asfalt en het achterwiel van Richard voor me. Na een slinger rond Alkmaar en door Sint Pancras, waar we afscheid namen van Dirk, reden we even over drie uur het dorp weer binnen. En konden we terugkijken op een mooi tochtje IJsselmeer.

Rob Heijmans

Inzending

Mat van den Berg (Opa) Classic

Een reactie plaatsen

Kwart over 7 op zondag morgen

Hoor ik een stem die heel zachtjes aan me vraagt

Ben je al wakker, pap?

Kom je gezellig mee naar beneden?

Moet je straks werken of ben je vrij vandaag?

En ga je dan even met mij mee op stap?

Nee papa moet vandaag de Mat van den Berg ( opa) Classic rijden

Volledig in tenue en vol strijdgevoel had ik wel zin om de 150 km vol te rijden en de welverdiende prijs op te halen bij cafe de ooievaar.

Pieter Dekker, Rob Boerdijk en mijn persoontje waren de enige die om half 10 klaar stonden om te vertrekken. Vooral Rob was erg verbouwereerd toen hij erachter kwam dat de classic de dag ervoor al gestreden was. Hij had met een collega geruild en moet dus nu met koningsdag werken. Hij liet zijn goed gevulde portemonnee nog zien die hij speciaal voor de nazit tot de nok aan toe had gevuld. Dit leek dus nogal voorbarig.

Er was alom verwarring ontstaan over de dag dat de classic zou worden gereden en de definitieve uitkomst had dus niet iedereen bereikt.

Doordat de classic een beetje een deceptie leek te zijn waren we maar aan een alternatieve route begonnen die ons tegenwind richting Den Helder voerde. We moesten volle bak tegen de wind in koersen en het was alleszins droog. Bij de Stolperbrug werden we nog even herinnerd dat de naamgever van de classic hier de week ervoor een nare valpartij beleefde die hem ervan weerhield om aan de 2015 versie deel te nemen. Nu begreep ik later, dat hij voor de morele steun toch nog de weg naar bolle had gevonden en bleek nu weinig last te hebben van de eerder opgelopen verwondingen.

Wij moesten nu helaas met drie man verder richting Den Helder en de harde wind begon toch de sporen achter te laten op de verzuurde bovenbenen.

Verdiend nemen we in Den Helder een koppie met een slagroomgebakje met uitzicht op een verdwaalde zeehond, de Rainbow Warrior van Greenpeace en de Razende Bol.

We besloten om met de wind in de rug koers te zetten richting het zuiden en dit ging ons aanzienlijk makkelijker af dan de heenreis. Toch begon bij Pieter de jus uit de benen weg te sijpelen aangezien hij door de geboorte van zijn dochter de voorbereiding van dit seizoen in het water was gevallen.

We hadden uiteindelijk Warmenhuizen bereikt en we waren moe maar ……..nog niet voldaan. Om Rob tegemoet te komen zijn we nog een biertje gaan doen bij Bolle en dit resulteerde tot een doldwaze avond die volgens de plaatselijke kastelein de avond ervoor liet verbleken. Met een portemonnee waar een echo in was te horen als je erin riep ,verliet Rob het cafe gevolgd door Pieter en mijn persoontje.

De Mat van den Berg classic van zondag 26 april2015 was zo evengoed weer een memorabele versie die nog lang in het geheugen gegrift zal staan.

Op naar volgend jaar, hopelijk dan met een volledige ploeg…..

 

Karel van den Berg

Voorzitter

Zomertijd

Een reactie plaatsen

Heren,

Aankomende zondag gaat de zomertijd in en zouden we volgens de afspraken in de jaarvergadering starten om 9.00 uur met de A-ploeg.

Maar daar het tijdsverschil dan te groot is hebben we afgelopen zondag 22 maart 2015 in goed overleg om nog 1x te starten om 9.30 uur.

Dus zondag 29 maart 2015 gaan we om 9.30 uur van start bij de klok.

Vanaf 5 april 2015 is de start dan om 9.00 uur.

Vanaf dinsdag 31 maart 2015 gaan we ook weer op de dinsdag avond. Start 19.00 uur bij de klok.

Jan Latenstein

Inzending

Aris

4 reacties

Een markante persoonlijkheid van de oude garde binnen de Slagroomploeg is ons ontvallen, lees ook; een representatieve voorstelling van een gedreven sportman, jager, metselaar en bovenal een Bourgondiër.

Op 15 maart j.l. is ons oud lid Aris Schrieken uit Kolhorn op 65 jarige leeftijd overleden. Inmiddels zullen de meeste (jongere) leden van de Slagroomploeg deze man niet kennen maar toch denk ik dat het de moeite waard is om hier even bij stil te staan.

Met Hip, Dirk, Frans, Nico, Willem en mijn persoontje zijn we even namens de Slagroomploeg wezen condoleren, even in en uit maar toch…! Het zal door Lenie en hun kinderen wel zijn gewaardeerd, gezien het feit dat op zijn kist een shirt van de Slagroomploeg lag met een foto van Aris in vol ornaat op de racefiets.

Jarenlang heeft hij zich als vaste waarde van de Slagroomploeg gemanifesteerd en als je onder het genot van een biertje alle verhalen hoort over de tochten waaraan hij meedeed, wordt het gegarandeerd heel gezellig.

Met Aris kon je lachen en zelf heeft hij er ook veel lol aan beleeft al moest zijn plezier wel eens worden afgeremd, want zijn grenzen waren vaak ver te zoeken!

Aris was jarenlang een trouw lid die elke week eerst vanuit Kolhorn op de fiets naar Bolle kwam om vervolgens een niet onaanzienlijke tijd op kop de troep aan te voeren. Eigenwijs als ie was verdomde hij het om brood mee te nemen dus kwam ie waarschijnlijk met barstende honger op de fiets weer thuis.

En eten kon hij … de restanten van enkele overleden kippen aan het spit in Valkenbug zal bij menig lid nog vers in het geheugen staan… een beetje cryptisch maar een goed lid heeft aan een half woord genoeg! Of wat te denken van het opruimen van enkele vijandig blazende zwanen voor de deur van de koffietent in Ewijksluis? Afijn… voor meer informatie en verhalen gelieve de oudere garde te raadplegen maar ik kan je verzekeren dat je je niet zult vervelen!

Om een en ander samen te vatten zou ik zeggen; “Aris”? Een beresterke gozer, niks geen kapsones, en een natuurmens met een hart van goud. Wat dat betreft werd hij niet geheel onterecht als “Neanderthaler” bestempeld. Hoewel dit niet sympathiek klinkt, is dit voor Aris echter een eretitel.

M. v.d. Berg

Inzending

Oortjes of geen oortjes!

2 reacties

Zondag 1 maart 2015

Zo het wielerseizoen 2015 is weer begonnen. De kop is eraf.
Na teleurstellende weerberichten voor afgelopen zondag was het een aangename verrassing dat er een ochtendzonnetje langs de gordijnen naar binnen sloop.
Nadat de fiets al de dag ervoor was geprepareerd stond ik voor het venster te kwispelen tot het kwart voor tien was. Bloid as blik sprong ik op de fiets, trok mijn slagroompak strak en trapte met een flinke bries in de rug richting Bolle, het startpunt voor de eerste zondag van het jaar.
Ik stond als eerste bij Bolle maar al snel zag ik vanuit alle kanten de welbekende slagroomtenues toestromen. Ik zag gespannen gezichten, ontspannen gezichten en ook een bang gezicht. Die laatste was van Frans die al snel opmerkte dat de A-ploeg beter was vertegenwoordigd dan de B-ploeg en dit zou wel eens kunnen betekenen dat het een zware koers kon worden, en zeker voor degene die de fiets al geruime tijd niet meer hadden gezien.
Na het nodige gekeuvel werd er iets na 10 uur koers gezet richting het westen, en al snel merkten we dat de wind een belangrijke factor kon worden, dus werd op verzoek van Co een koerswijziging doorgevoerd richten het noorden. Hierdoor was ook de eerste discussie van het jaar een feit! Het zuiden werd het dus en zo reden we door de duinen van Camperduin naar Bergen aan zee.
Hier werden de eerste scheurtjes zichtbaar. Frans moest helaas de strijd staken en besloot een eigen koers te varen. Maurice had de twijfelachtige eer om de eerste lekke band van het seizoen voor zijn rekening te nemen. Helaas mocht ook voor Maurice Schouten de nieuwe band niet baten en hij moest vlakbij Bergen het toneel verlaten met het schuim in de mondhoeken, hier was een te kort aan training en een nog niet volledig uitgeziekte griep de oorzaak.
Er werd netjes gereden met Jan Latenstein als stuurman en zo kwamen we uiteindelijk aan bij twaalfmaat. Het was niet voor iedereen duidelijk wie er onderweg waren gelost en wie het bakkie wel hebben gehaald, toch werden de appelgebakjes met slagroom uitgeserveerd en zo zaten er een stuk of 14 tevreden koppies aan tafel. Nadat het zweet was opgedroogd en de slagroom uit de mondhoeken was geveegd werd de koers hervat en zo reden we richting Krommenie.
Hier vond de volgende schifting plaats en zo kwamen we tot de conclusie dat er communicatief nog wel wat te verbeteren valt, niemand wist wat er nou eigenlijk aan de hand was en waarom Jan Latenstein, Cor Beemsterboer en Johan Dekker (volgens mij waren dit ze)  niet de aansluiting konden vinden. In de professionele wielersport worden de “oortjes” verboden maar misschien moeten wij de oortjes maar eens introduceren.
Nadat het duidelijk was dat we met een nogal uitgedund peloton verder moesten werd er koers gezet langs de Noordervaartdijk richting het Alkmaardermeer, de straffe westerwind kwam hier verraderlijk van opzij en het tempo ging wat omhoog. Angstig werd er af en toe iemand de kant in geblazen. Hier scheid een dunne gras strook ons van de drukke N246 en werd er iets harder geknepen in het gekrulde wielerstuur om een vaste koers te handhaven.
Uiteindelijk moest er nog voluit gekoerst worden vanaf het pontje naar Alkmaar, nu met de wind als extra hulpmiddel om maar dik boven de 40 km per uur te blijven. Hier werd wel duidelijk dat de A-ploeg er 2 aspirant leden bij hebben, aangezien Nico Berkhout en Rob Heijmans moeiteloos het asfalt onder de wielen voorbij zagen schieten.
Na nog een onduidelijke koersrichting die werd veroorzaakt door werkzaamheden kwamen we uiteindelijk uit bij St Pancras. Vanaf hier begon de wind nog even terug te vechten en probeerde ons weer richting Heerhugowaard te blazen maar door onze wilskracht en op karakter kwam uiteindelijk het bordje Warmenhuizen dichterbij. Hier werd nog even listig vanuit het achterveld een sprint aangetrokken door Richard van Donselaar met Rick Koks in in het wiel en Jan Petter daarachter. De rest was nu kansloos voor de eindoverwinning maar dat mocht de pret niet drukken. Hierna was duidelijk dat iedereen snel de warme douche ging opzoeken en zo versplinterde het peloton tot eenzame eenlingen die na deze 85 heerlijke kilometers de warme waterstralen uit de douchekop tot zich namen.
Op naar de volgende koers ……
Karel van den Berg
Inzending

Start Slagroomseizoen 2015

Een reactie plaatsen

De vooruitzichten waren niet best. Regen en wind was de voorspelling. Maar bij het opstaan zag ik een voorzichtig zonnetje. Dat beloofde in ieder geval een mooie rit. Nog even buienradar checken om zeker te weten dat we het droog zouden houden. De voorspellingen waren goed. Op de fiets naar Bolle voelde ik wel een schraal windje. West. Als dat maar niet zou tegenvallen. Bij Bolle bleek de opkomst redelijk, maar niet zo massaal als het vorig jaar. Toch een slordige twintig man. Waarvan de A ploeg goed vertegenwoordigd was. En zo draaiden we even na tienen het dorp uit richting Schoorl. En daar was de wind! Niet een schraal briesje, maar een stevige wind, uit zee. Van Schoorl naar Camperduin en even dacht ik dat we richting Den Helder gingen, maar we draaiden onder leiding van Jan en Richard richting het zuiden. Egmond en Heemskerk. Dat zou vast wel een Twaalfmaatje worden. Helaas moesten we daar wel een stukje voor fietsen en wachten, want ondanks het nieuwe fietspad Schoorl / Bergen noteerden we de eerste (en tevens laatste) lekke band. Door deze stop konden een aantal collega fietsers nog even met Willem Half bijpraten die in soepele cadans op de mountainbike voorbij kwam rijden. Na dit intermezzo vervolgden we onze weg richting Heemskerk. Bij Twaalfmaat aangekomen bleken de eerste rijders al afgehaakt te zijn. Desondanks smaakte de koffie, cola en chocomel prima. Net als de puntjes met slagroom. En na de nodige financiële aanvullingen voor Cor en Jan vervolgden we onze route met 13 man richting huis. Wel met een kleine omweg via Krommenie en daar waren een paar kennelijk niet helemaal blij mee want die namen de route de Krokodil. Met het uitgedunde groepje ging de grote plaat er op en voor de wind kachelden we met een vaartje van boven de 40 huiswaarts. Vooral het stuk langs het Alkmaarder meer was met de stormachtige wind pittig. Goed sturen en goed in het wiel zitten blijft dan een kunst! Gelukkig bleef de groep nu wel goed bij elkaar (hoewel het mij af en toe wat moeite kostte..). En via Alkmaar en Heerhugowaard kregen we al snel ons vertrouwde dorp weer in zicht. Voor sommige jonge honden nog een mooie kans om richting bordje het gas er echt op te gooien. Ik heb het rustig vanuit de verte bekeken. Mijn benen voelden na een kleine 85 kilometer en twee trainingsdagen op vrijdag en zaterdag voor start seizoen een beetje zwaar. Al met al een mooie start van een nieuw seizoen.

Rob Heijmans

Alles over Fietsclub'77