Zo het wielerseizoen 2015 is weer begonnen. De kop is eraf.

Na teleurstellende weerberichten voor afgelopen zondag was het een aangename verrassing dat er een ochtendzonnetje langs de gordijnen naar binnen sloop.

Nadat de fiets al de dag ervoor was geprepareerd stond ik voor het venster te kwispelen tot het kwart voor tien was. Bloid as blik sprong ik op de fiets, trok mijn slagroompak strak en trapte met een flinke bries in de rug richting Bolle, het startpunt voor de eerste zondag van het jaar.

Ik stond als eerste bij Bolle maar al snel zag ik vanuit alle kanten de welbekende slagroomtenues toestromen. Ik zag gespannen gezichten, ontspannen gezichten en ook een bang gezicht. Die laatste was van Frans die al snel opmerkte dat de A-ploeg beter was vertegenwoordigd dan de B-ploeg en dit zou wel eens kunnen betekenen dat het een zware koers kon worden, en zeker voor degene die de fiets al geruime tijd niet meer hadden gezien.

Na het nodige gekeuvel werd er iets na 10 uur koers gezet richting het westen, en al snel merkten we dat de wind een belangrijke factor kon worden, dus werd op verzoek van Co een koerswijziging doorgevoerd richten het noorden. Hierdoor was ook de eerste discussie van het jaar een feit! Het zuiden werd het dus en zo reden we door de duinen van Camperduin naar Bergen aan zee.

Hier werden de eerste scheurtjes zichtbaar. Frans moest helaas de strijd staken en besloot een eigen koers te varen. Maurice had de twijfelachtige eer om de eerste lekke band van het seizoen voor zijn rekening te nemen. Helaas mocht ook voor Maurice Schouten de nieuwe band niet baten en hij moest vlakbij Bergen het toneel verlaten met het schuim in de mondhoeken, hier was een te kort aan training en een nog niet volledig uitgeziekte griep de oorzaak.

Er werd netjes gereden met Jan Latenstein als stuurman en zo kwamen we uiteindelijk aan bij twaalfmaat. Het was niet voor iedereen duidelijk wie er onderweg waren gelost en wie het bakkie wel hebben gehaald, toch werden de appelgebakjes met slagroom uitgeserveerd en zo zaten er een stuk of 14 tevreden koppies aan tafel. Nadat het zweet was opgedroogd en de slagroom uit de mondhoeken was geveegd werd de koers hervat en zo reden we richting Krommenie.

Hier vond de volgende schifting plaats en zo kwamen we tot de conclusie dat er communicatief nog wel wat te verbeteren valt, niemand wist wat er nou eigenlijk aan de hand was en waarom Jan Latenstein, Cor Beemsterboer en Johan Dekker (volgens mij waren dit ze)  niet de aansluiting konden vinden. In de professionele wielersport worden de “oortjes” verboden maar misschien moeten wij de oortjes maar eens introduceren.

Nadat het duidelijk was dat we met een nogal uitgedund peloton verder moesten werd er koers gezet langs de Noordervaartdijk richting het Alkmaardermeer, de straffe westerwind kwam hier verraderlijk van opzij en het tempo ging wat omhoog. Angstig werd er af en toe iemand de kant in geblazen. Hier scheid een dunne gras strook ons van de drukke N246 en werd er iets harder geknepen in het gekrulde wielerstuur om een vaste koers te handhaven.

Uiteindelijk moest er nog voluit gekoerst worden vanaf het pontje naar Alkmaar, nu met de wind als extra hulpmiddel om maar dik boven de 40 km per uur te blijven. Hier werd wel duidelijk dat de A-ploeg er 2 aspirant leden bij hebben, aangezien Nico Berkhout en Rob Heijmans moeiteloos het asfalt onder de wielen voorbij zagen schieten.

Na nog een onduidelijke koersrichting die werd veroorzaakt door werkzaamheden kwamen we uiteindelijk uit bij St Pancras. Vanaf hier begon de wind nog even terug te vechten en probeerde ons weer richting Heerhugowaard te blazen maar door onze wilskracht en op karakter kwam uiteindelijk het bordje Warmenhuizen dichterbij. Hier werd nog even listig vanuit het achterveld een sprint aangetrokken door Richard van Donselaar met Rick Koks in in het wiel en Jan Petter daarachter. De rest was nu kansloos voor de eindoverwinning maar dat mocht de pret niet drukken. Hierna was duidelijk dat iedereen snel de warme douche ging opzoeken en zo versplinterde het peloton tot eenzame eenlingen die na deze 85 heerlijke kilometers de warme waterstralen uit de douchekop tot zich namen.

Op naar de volgende koers ……