Zaterdag 23 april om 9.30 uur werd er afgeschoten vanaf ’t Bolletjescafe om met zo’n 32 mannen en Bertie, al vroeg richting ’t oosten de zon tegemoet te treden, die ons al uitbundig toescheen. Met ’n strak tempo van zo’n 31 km/uur onder de bezielende leiding van ons Jan bereikten we met slechts 1 lekke band de koffiepot nabij Scharwoude aan de Zuiderzee.

Hoewel de bediening daar al sinds jaar en dag ons schema danig verstoord is het Cor deze keer toch niet gelukt om de Slagroomploeg onder te brengen bij zijn cliënt in de Petrochemische industrie nabij Macdonalds te Hoorn, de ganse crew pleegde muiterij en dreigde zijn suprematie voorgoed te ondermijnen. Gelukkig had hij bij de Karperput zowel financieel als verbaal de touwtjes weer geheel in handen en zitten we weer als vanouds op ’t goede spoor.

Met nog 3 lekke banden in ’t verschiet en ’n colaatje in Driehuizen tegen de honger c.q. dorstklop stiefelden we zonder problemen op huis aan. Van voren is er geen onvertogen woord vernomen zodat we er van kunnen uitgaan dat ’t alweer ’n zeer geslaagde missie was… of toch niet ?

Op ’t pad van ons clubhuis werden er, na overigens door Maarten een uitstekend verzorgde met kruidenboter, broodjes en soep met bier arrangement, wat kritische opmerkingen geplaatst door toch ook wel zeer door de wol geverfde nestoren van de club. Wat was het probleem? Ik vraag het u! … 31 km/uur met mooi weer, dat is, ook voor de B-rijder onder ons toch te doen? Nee werd er gezegd, 3-werf neen, snap dat nou! Bij kruisweggen, stoplampen, voetpadden en bruggetjes met hekjes wordt er van voren niet gewacht en rijden ze van achteren met 40 km an ’t uur het snot voor de ogen … dat is niet leuk.

Ook ik trek bij deze het boetekleed aan beloof beterschap, we gaan er dus van uit dat we dit nu voor eens en altijd goed in het hoofd hebben geprent en rijden bij de eerst volgende tocht precies 30 km/uur, al stormt het nog zo hard (voor de wind bedoel ik). Allee mannekes en vrouwke, weer wat geleerd hai!

Al met al toch een fantastische en zonovergoten dag gehad waarbij iedereen weer veilig en zonder kleerscheuren bij moeder de vrouw achter de gebreide broek kon kruipen, Bertie uiteraard achter de lange wit van Hans. Vol goede moed zien we uit naar de “Dijkentocht”, waarbij we misschien wel allemaal in onze nieuwe outfit kunnen aantreden.

Mat van den Berg